بدهی چیزی است که یک شخص یا شرکت بدهکار است، معمولاً مبلغی پول. بدهی ها در طول زمان از طریق انتقال منافع اقتصادی شامل پول، کالا یا خدمات تسویه می شوند. بدهی هایی که در سمت راست ترازنامه ثبت می شوند شامل وام ها، حساب های پرداختنی، رهن، درآمدهای معوق، اوراق قرضه، ضمانت نامه ها و هزینه های تعهدی می شود.
بدهی ها چگونه کار می کنند؟
به طور کلی، یک بدهی تعهدی است بین یک طرف و طرف دیگر که هنوز تکمیل یا پرداخت نشده است. در دنیای حسابداری، یک بدهی مالی نیز یک تعهد است، اما بیشتر با معاملات تجاری قبلی، رویدادها، فروش، مبادله داراییها یا خدمات، یا هر چیزی که در تاریخ بعدی منفعت اقتصادی ایجاد کند، تعریف می‌شود. بدهی های جاری معمولاً کوتاه مدت در نظر گرفته می شوند (انتظار می رود در 12 ماه یا کمتر منعقد شوند) و بدهی های غیرجاری بلندمدت (12 ماه یا بیشتر) هستند.
بدهی ها بسته به زمانی که دارند به عنوان بدهی های جاری یا غیر جاری طبقه بندی می شوند. آنها می توانند شامل خدمات آتی بدهکار به دیگران (قرض گرفتن کوتاه مدت یا بلندمدت از بانک ها، افراد یا نهادهای دیگر) یا تراکنش قبلی که تعهدی تسویه نشده ایجاد کرده باشد. متداول ترین بدهی ها معمولاً بزرگترین بدهی ها هستند مانند حساب های پرداختنی و اوراق قرضه پرداختنی. اکثر شرکت ها این دو خط را در ترازنامه خود خواهند داشت، زیرا آنها بخشی از عملیات جاری و بلندمدت جاری هستند.
- آموزش مدیران
بدهی ها جنبه حیاتی یک شرکت هستند زیرا از آنها برای تامین مالی عملیات و پرداخت هزینه های توسعه بزرگ استفاده می شود. آنها همچنین می توانند معاملات بین مشاغل را کارآمدتر کنند. به عنوان مثال، در اغلب موارد، اگر یک عرضه کننده شراب، یک جعبه شراب را به یک رستوران بفروشد، هنگام تحویل کالا، درخواست پرداخت نمی کند. در عوض، فاکتور خرید را به رستوران می‌دهد تا خروج را آسان‌تر کند و پرداخت را برای رستوران راحت‌تر کند.
پول معوقی که رستوران به تامین کننده شراب خود بدهکار است، یک بدهی محسوب می شود. در مقابل، عرضه کننده شراب، پولی را که بدهکار است به عنوان دارایی در نظر می گیرد. بدهی همچنین ممکن است به مسئولیت قانونی یک تجارت یا شخص اشاره داشته باشد. به عنوان مثال، بسیاری از مشاغل در صورت شکایت مشتری یا کارمند از آنها به دلیل سهل انگاری، بیمه بدهی می گیرند.
سایر تعاریف بدهی
به طور کلی، بدهی به وضعیت مسئولیت در برابر چیزی اشاره دارد و این اصطلاح می تواند به هر پول یا خدمتی اشاره کند که به طرف دیگری بدهکار است. به عنوان مثال، بدهی مالیاتی می تواند به مالیات های دارایی که صاحب خانه به دولت شهرداری بدهکار است یا مالیات بر درآمدی که به دولت فدرال بدهکار است اشاره کند. هنگامی که یک خرده‌فروش مالیات فروش را از مشتری دریافت می‌کند، تا زمانی که آن وجوه را به شهرستان/شهر/ایالت واریز نکند، بدهی مالیات بر فروش در دفاتر خود دارد.
انواع بدهی
شرکت ها بدهی های خود را به دو دسته جاری و بلند مدت تقسیم می کنند. بدهی های جاری بدهی های قابل پرداخت ظرف یک سال هستند، در حالی که بدهی های بلندمدت بدهی های قابل پرداخت در یک دوره طولانی تر هستند. به عنوان مثال، اگر یک شرکت وام مسکن قابل پرداخت در یک دوره 15 ساله را دریافت کند، این یک بدهی بلند مدت است. با این حال، پرداخت های وام مسکن که در طول سال جاری سررسید می شود، بخش جاری بدهی بلندمدت محسوب می شود و در قسمت بدهی های کوتاه مدت ترازنامه ثبت می شود.
بدهی های جاری
در حالت ایده‌آل، تحلیلگران می‌خواهند ببینند که یک شرکت می‌تواند بدهی‌های جاری را که سررسید آن ظرف یک سال است، با پول نقد پرداخت کند. برخی از نمونه‌های بدهی کوتاه‌مدت شامل هزینه‌های حقوق و دستمزد و حسابهای پرداختنی است که شامل پول بدهی به فروشندگان، خدمات ماهانه و هزینه‌های مشابه می‌شود. نمونه های دیگر عبارتند از:
- دستمزدهای قابل پرداخت: کل میزان درآمدی که کارکنان به دست آورده اند اما هنوز دریافت نکرده اند. از آنجایی که بیشتر شرکت ها هر دو هفته یکبار به کارمندان خود حقوق می دهند، این تعهد اغلب تغییر می کند.
- بهره پرداختنی: شرکت ها، درست مانند افراد، اغلب از اعتبار برای خرید کالاها و خدمات برای تامین مالی در دوره های زمانی کوتاه استفاده می کنند. این نشان دهنده سود آن خریدهای اعتباری کوتاه مدت است که باید پرداخت شود.
- سود قابل پرداخت: برای شرکت هایی که سهام را برای سرمایه گذاران منتشر کرده و سود سهام پرداخت می کنند، این مبلغی است که پس از اعلام سود به سهامداران بدهکار است. این مدت حدود دو هفته است، بنابراین این بدهی معمولاً چهار بار در سال ظاهر می شود تا زمانی که سود سهام پرداخت شود.
- درآمدهای به دست نیامده: این بدهی یک شرکت برای تحویل کالا و/یا خدمات در تاریخ آینده پس از پیش پرداخت است. این مبلغ در آینده با یک ورودی جبرانی پس از تحویل محصول یا خدمات کاهش می یابد.
- بدهی های عملیات متوقف شده:این یک بدهی منحصر به فرد است که اکثر مردم به آن نگاه می کنند، اما باید با دقت بیشتری بررسی کنند. شرکت ها موظفند اثرات مالی یک عملیات، بخش یا واحد تجاری را که در حال حاضر برای فروش نگهداری می شود یا به تازگی فروخته شده است، حساب کنند. این همچنین شامل تأثیر مالی خط تولیدی است که تعطیل شده یا اخیراً تعطیل شده است.
- حسابهای پرداختنی: اینها قبوض پرداخت نشده به فروشندگان شرکت هستند. به طور کلی، حساب های پرداختنی بزرگترین بدهی جاری برای اکثر مشاغل است.
- مالیات بر درآمد قابل پرداخت: مبلغ مالیات بر درآمدی که یک شرکت به دولت بدهکار است. مبلغ مالیات بدهی باید ظرف یک سال قابل پرداخت باشد. در غیر این صورت، مالیات بدهی باید به عنوان بدهی بلند مدت طبقه بندی شود.
- اضافه برداشت از حساب بانکی: نوعی وام کوتاه مدت است که توسط بانک ارائه می شود که پرداخت با وجوه ناکافی موجود در حساب بانکی پردازش می شود.
- هزینه‌های تعهدی: هزینه‌هایی که انجام شده‌اند اما هیچ مدرکی (مثلاً فاکتور) دریافت یا صادر نشده است.
- وام های کوتاه مدت: وام هایی با سررسید یک ساله یا کمتر.
بدهی های غیر جاری
بدهی های بلندمدت (غیر جاری) بدهی هایی هستند که پس از گذشت بیش از یک سال سررسید می شوند. مهم است که بدهی‌های بلندمدت مبالغی را که در کوتاه‌مدت سررسید هستند، مانند سود قابل پرداخت، حذف نکنند.
بدهی های بلندمدت می تواند منبع تامین مالی باشد و همچنین به مبالغی که از عملیات تجاری ناشی می شود اشاره دارد. برای مثال می توان از اوراق قرضه یا وام مسکن برای تامین مالی پروژه های شرکتی که نیاز به تامین مالی زیادی دارند استفاده کرد. بدهی ها برای درک ساختار کلی نقدینگی و سرمایه یک شرکت حیاتی هستند.
- آموزش سرمایه گذاری
با توجه به نام، کاملاً بدیهی است که هر بدهی غیر جاری تحت بدهی های غیرجاری قرار می گیرد که انتظار می رود در 12 ماه یا بیشتر پرداخت شود. با اشاره مجدد به مثال AT&T، موارد بیشتری نسبت به شرکت تنوع باغ شما وجود دارد که ممکن است یک یا دو مورد را فهرست کند. بدهی های بلندمدت که به عنوان اوراق قرضه پرداختنی نیز شناخته می شود، معمولاً بزرگترین بدهی و در بالای لیست است.
شرکت‌ها با هر اندازه، بخشی از عملیات بلندمدت جاری خود را با انتشار اوراق قرضه تامین می‌کنند که اساساً وام‌هایی از هر طرفی است که اوراق قرضه را خریداری می‌کند. این اقلام خطی با انتشار اوراق قرضه، سررسید یا پس گرفتن اوراق توسط ناشر در جریان ثابت است.
تحلیلگران می‌خواهند ببینند که بدهی‌های بلندمدت را می‌توان با دارایی‌های حاصل از درآمدهای آتی یا معاملات تامین مالی پرداخت کرد. اوراق قرضه و وام تنها بدهی های بلندمدت شرکت ها نیستند. اقلامی مانند اجاره، مالیات معوق، حقوق و دستمزد و تعهدات بازنشستگی نیز می توانند تحت بدهی های بلندمدت فهرست شوند. نمونه های دیگر عبارتند از:
- مسئولیت گارانتی: برخی از بدهی ها به اندازه AP دقیق نیستند و باید برآورد شوند. این مقدار تخمینی زمان و هزینه ای است که ممکن است برای تعمیر محصولات با توافق با ضمانت هزینه شود. این یک مسئولیت رایج در صنعت خودرو است، زیرا اکثر خودروها دارای ضمانت‌نامه‌های بلندمدت هستند که می‌تواند پرهزینه باشد.
- ارزیابی بدهی احتمالی: بدهی احتمالی بدهی است که ممکن است بسته به نتیجه یک رویداد نامشخص آینده رخ دهد.
- اعتبارات معوق: این دسته بندی گسترده ای است که بسته به مشخصات معاملات ممکن است به صورت جاری یا غیر جاری ثبت شود. این اعتبارات اساساً درآمدی است که قبل از کسب و ثبت در صورت سود و زیان جمع آوری می شود . ممکن است شامل پیش‌پرداخت‌های مشتری، درآمد معوق، یا معامله‌ای باشد که در آن اعتبارات بدهکار است اما هنوز درآمد در نظر گرفته نشده است. هنگامی که درآمد دیگر به تعویق نیفتد، این مورد با مقدار به دست آمده کاهش می یابد و بخشی از جریان درآمد شرکت می شود.
- مزایای پس از استخدام: اینها مزایایی است که یک کارمند یا اعضای خانواده ممکن است پس از بازنشستگی دریافت کنند، که به عنوان بدهی بلندمدت به عنوان بدهی تعلق می گیرد. با توجه به افزایش سریع مراقبت های بهداشتی و پرداخت غرامت معوق، این بدهی نباید نادیده گرفته شود.
- اعتبارات مالیاتی سرمایه گذاری مستهلک نشده (UITC): این نشان دهنده خالص بین بهای تمام شده تاریخی یک دارایی و مبلغی است که قبلا مستهلک شده است. بخش مستهلک نشده یک بدهی است، اما تنها یک برآورد تقریبی از ارزش بازار منصفانه دارایی است. برای یک تحلیلگر، این جزئیاتی از میزان تهاجمی یا محافظه کار بودن یک شرکت با روش های استهلاک را ارائه می دهد.
- اوراق قرضه قابل پرداخت: مقدار اوراق قرضه معوق با سررسید بیش از یک سال که توسط یک شرکت منتشر شده است. در ترازنامه، حساب اوراق قرضه پرداختنی، ارزش اسمی اوراق معوق شرکت را نشان می دهد.
- اسناد پرداختنی: مبلغ سفته با سررسید بیش از یک سال که توسط یک شرکت منتشر شده است. مشابه اوراق قرضه پرداختنی، حساب اسناد پرداختنی در ترازنامه نشان دهنده ارزش اسمی برات است.
- بدهی های مالیات معوق: از تفاوت بین مبلغ مالیات شناسایی شده و مبلغ واقعی مالیات پرداخت شده به مقامات ناشی می شود. اساساً به این معنی است که شرکت در دوره جاری مالیات را «کم‌پرداخت» می‌کند و در مقطعی در آینده مالیات را «بیش از حد» پرداخت خواهد کرد.
- وام مسکن قابل پرداخت / بدهی بلندمدت: اگر شرکتی وام مسکن یا بدهی بلندمدت بگیرد، ارزش اسمی مبلغ اصلی وام گرفته شده را به عنوان بدهی غیرجاری در ترازنامه ثبت می کند.
- اجاره سرمایه: زمانی که یک شرکت قرارداد اجاره بلندمدت تجهیزات را منعقد می کند، اجاره های سرمایه ای به عنوان بدهی شناسایی می شود. مبلغ اجاره سرمایه ارزش فعلی تعهد اجاره است.
بدهی ها در مقابل دارایی ها
دارایی ها چیزهایی هستند که یک شرکت در اختیار دارد – یا چیزهایی که به شرکت بدهکار است – و شامل اقلام مشهود مانند ساختمان ها، ماشین آلات و تجهیزات و همچنین اقلام نامشهود مانند حساب های دریافتنی، بهره بدهی، حق ثبت اختراع یا مالکیت معنوی می شود.
اگر یک کسب و کار بدهی های خود را از دارایی های خود کم کند، تفاوت آن به حقوق صاحبان سهام یا صاحبان سهام آن می رسد. این رابطه را می توان به صورت زیر بیان کرد:
{دارایی}-{بدهی}={صاحب صاحبان سهام}دارایی های–بدهی ها=حقوق صاحبان سهام
با این حال، در بیشتر موارد، این معادله حسابداری معمولاً به صورت زیر ارائه می شود:
{داراییها} = {بدهیها} + {صاحب صاحبان سهام}دارایی های=بدهی ها+انصاف
بدهی ها در مقابل هزینه ها
هزینه، هزینه عملیاتی است که یک شرکت برای ایجاد درآمد متحمل می شود . برخلاف داراییها و بدهیها، هزینه‌ها با درآمد مرتبط هستند و هر دو در صورت سود و زیان شرکت درج می‌شوند. به طور خلاصه، هزینه ها برای محاسبه درآمد خالص استفاده می شود. معادله محاسبه درآمد خالص درآمد منهای هزینه است.
به عنوان مثال، اگر یک شرکت در سه سال گذشته بیش از درآمد داشته باشد، ممکن است نشان دهنده ثبات مالی ضعیف باشد زیرا در آن سال ها ضرر کرده است.
هزینه ها و بدهی ها نباید با یکدیگر اشتباه گرفته شوند. یکی در ترازنامه شرکت و دیگری در صورت سود و زیان شرکت درج شده است. هزینه ها هزینه های عملیات یک شرکت هستند، در حالی که بدهی ها تعهدات و بدهی های یک شرکت هستند. هزینه ها را می توان بلافاصله با پول نقد پرداخت کرد، یا ممکن است پرداخت به تعویق بیفتد که باعث ایجاد تعهد می شود.
چگونه می توانم بفهمم که چیزی یک بدهی است؟
بدهی چیزی است که به شخص دیگری بدهکار یا متعهد است. می تواند واقعی باشد (مثلاً صورت حسابی که باید پرداخت شود) یا بالقوه (مثلاً شکایت احتمالی).
بدهی های جاری چه تفاوتی با بدهی های بلند مدت (غیر جاری) دارند؟
شرکت ها بدهی های خود را بر اساس افق زمانی خود برای زمان سررسید آنها تفکیک می کنند. بدهی های جاری سررسید یک ساله هستند و اغلب با استفاده از دارایی های جاری پرداخت می شوند. بدهی های غیرجاری بیش از یک سال سررسید می شوند و اغلب شامل بازپرداخت بدهی ها و پرداخت های معوق می شود.
بدهی ها چگونه به دارایی ها و حقوق صاحبان سهام مربوط می شوند؟
معادله حسابداری بیان می کند که – دارایی = بدهی + حقوق صاحبان سهام. در نتیجه، می‌توانیم فرمول را برای خواندن بدهی = دارایی – حقوق صاحبان سهام دوباره تنظیم کنیم. بنابراین، ارزش کل بدهی های یک شرکت برابر با تفاوت بین ارزش کل دارایی ها و حقوق صاحبان سهام خواهد بود. اگر یک شرکت بدون انباشت دارایی های اضافی، بدهی های بیشتری بپذیرد، باید منجر به کاهش ارزش سهام شرکت شود.
بدهی احتمالی چیست؟
بدهی احتمالی تعهدی است که ممکن است در آینده باید پرداخت شود، اما هنوز مسائل حل‌نشده‌ای وجود دارد که آن را فقط یک احتمال و نه قطعیت می‌کند. دعاوی حقوقی و تهدید به شکایت رایج‌ترین بدهی‌های احتمالی هستند، اما کارت‌های هدیه استفاده نشده، ضمانت‌نامه‌های محصول و فراخوان‌ها نیز در این دسته قرار می‌گیرند.
- آموزش بیزنس کوچینگ
نمونه هایی از بدهی هایی که افراد یا خانوارها دارند چیست؟
مانند کسب و کارها، دارایی خالص یک فرد یا خانوار با متعادل کردن دارایی ها در برابر بدهی ها گرفته می شود. برای اکثر خانوارها، بدهی ها شامل مالیات های سررسید، صورتحساب هایی که باید پرداخت شوند، پرداخت های اجاره یا رهن، بهره وام و اصل سررسید و غیره خواهد بود. اگر برای انجام کار یا خدمات پیش پرداختی دریافت کرده اید، کار بدهکار نیز ممکن است به عنوان یک بدهی تلقی شود.
نکات مهم این مقاله
- بدهی (به طور کلی) چیزی است که به شخص دیگری بدهکار است.
- مسئولیت همچنین می تواند به معنای ریسک یا تعهد قانونی یا نظارتی باشد.
- در حسابداری، شرکت ها بدهی ها را در مقابل دارایی ها ثبت می کنند.
- بدهی‌های جاری تعهدات مالی کوتاه‌مدت شرکت هستند که ظرف یک سال یا یک چرخه عملیاتی عادی سررسید می‌شوند (مثلاً حسابهای پرداختنی)