پژوهشگران آزمایشگاه ملی لارنس برکلی آمریکا به تازگی یک ذخیره عظیم لیتیوم در زیر دریاچه سالتون(Salton Sea) کالیفرنیا کشف کرده است.
دریای سالتون یا دریاچه سالتون دریاچه‌ای نمکی است که در ناحیه صحرای کلرادو در جنوب شرقی کالیفرنیا قرار دارد. این دریاچه بزرگترین دریاچه ایالت کالیفرنیاست.
این دریاچه در پی یک خطای مهندسی و شکسته شدن یکی از سدهای رودخانه کلرادو در سال ۱۹۰۵ به وجود آمد. پس از مدتی انتظار می‌رفت که با تبخیر آب، این دریاچه نیز از میان برود، اما پس از مدتی معلوم شد که ورودی آب کانال‌های کشاورزی پیرامون این ناحیه به این گودال، دریای سالتون را در سطحی مشخص نگه می‌دارد. این امر باعث شد تا دریای سالتون به مرور تبدیل به یکی از نقاط گردشگری کالیفرنیا شود و شمار زیادی از گردشگران برای شنا و قایق‌سواری و ماهیگیری به سواحل آن بیایند. این روند، شکل‌گیری شهرک‌های تفریحی مختلفی را نیز در پیرامون دریاچه در پی داشت.
با گذشت زمان اما به این خاطر که آب تازه‌ای از نهر و رودها به این دریاچه وارد نمی‌شود و کانال‌های کشاورزی تنها تأمین‌کننده آب آن هستند، شوری آب دریاچه از حد گذشت و باعث بدبویی آب و مرگ ماهیان شد. این امر گردشگران را نیز فراری داد و امروزه کرانه‌ها و شهرک‌های دریای سالتون شکلی متروکه و آشفته دارند.
اکنون به گفته فرماندار کالیفرنیا، یک مخزن زیرزمینی حاوی لیتیوم کافی برای تولید ۳۷۵ میلیون باتری خودروی الکتریکی در بستر این دریاچه کشف شده است.
این کشف، دریاچه سالتون را به عنوان یکی از بزرگترین ذخایر لیتیوم در سطح جهان قرار می‌دهد و نویدبخش یک تحول در رویکرد آمریکا به تولید لیتیوم است.
جف ماروتیان، معاون وزیر در امور بهره‌وری انرژی و انرژی‌های تجدیدپذیر در بیانیه‌ای گفت: لیتیوم برای کربن‌زدایی از اقتصاد و تحقق اهداف رئیس جمهور بایدن مبنی بر پذیرش ۵۰ درصدی خودروهای الکتریکی تا سال ۲۰۳۰ حیاتی است.
وی افزود: این کشف، فرصت یک بار در هر نسل را برای ایجاد یک صنعت داخلی لیتیوم در خانه و همچنین توسعه تولید برق پاک ایجاد می‌کند. ما با استفاده از نوآوری آمریکایی می‌توانیم آینده انرژی پاک را رهبری کنیم، شغل و زنجیره تامین داخلی قوی ایجاد کنیم و امنیت انرژی ملی خود را تقویت کنیم.
انقلاب دریاچه سالتون
بر خلاف بدنامی دریاچه سالتون به خاطر خشکسالی، بوی بد، موج گرما و مرگ و میر دسته جمعی ماهی‌ها، این دریاچه اکنون می‌تواند یک تحول را در انرژی سبز رقم بزند.
ضمن اینکه منابع زمین‌گرمایی شناخته شده دریاچه سالتون ظرفیت تولید برق زمین گرمایی را از ۴۰۰ مگاوات به ۲۹۵۰ مگاوات افزایش می‌دهد.
این دریاچه اکنون به یک نقطه کانونی برای استخراج لیتیوم از آب‌نمک‌های زمین‌گرمایی تبدیل شده است. پژوهشگران دریاچه سالتون را به عنوان بازیگری مهم در تامین فراتر از تقاضای جهانی لیتیوم برای چندین دهه معرفی کرده‌اند.
با این حال، این پتانسیل با چالش‌هایی همراه است. در حالی که وزارت انرژی ایالات متحده ادعا می‌کند که این مخزن لیتیوم می‌تواند ایالات متحده را در لیتیوم به خودکفایی برساند، مهار و استخراج این منبع در مقیاس تجاری کار بزرگ و پیچیده‌ای است.
شرکت‌هایی مانند Berkshire Hathaway Energy و Controlled Thermal Resources در حال سرمایه‌گذاری بر روی فناوری‌هایی برای استخراج موثر لیتیوم از آب‌نمک این دریاچه هستند.
تاکید بر توسعه فناوری استخراج مستقیم لیتیوم(DLE) است که از روش‌های مضر برای محیط زیست مانند حفاری روباز و استخرهای تبخیر عظیم که در حال حاضر در استخراج لیتیوم رایج هستند، دوری می‌کند.
مسیر پیش رو
با ظهور دریاچه سالتون به عنوان یک نیروگاه بالقوه لیتیوم، سؤالاتی در مورد امکان‌سنجی و پایداری استخراج لیتیوم در مقیاس بزرگ مطرح می‌شود.
پایگاه Electrek، یکی از پایگاه‌های برجسته در حوزه انرژی پاک، در مورد به ثمر نشستن این پروژه تردید جدی دارد.
همچنین لس‌آنجلس تایمز لایه دیگری از شک و تردید را اضافه کرده و اشاره کرده است که تاکنون هیچ شرکتی استخراج لیتیوم از آب نمک دریای سالتون را با موفقیت انجام نداده است که باعث ایجاد شک و تردید در مورد عملی بودن و اقتصادی بودن این تلاش می‌شود.
با این حال، جذابیت یک منبع لیتیوم داخلی، همراه با روش‌های استخراج سازگار با محیط‌زیست، میل به سرمایه‌گذاری قابل توجهی را برانگیخته است. شرکت‌هایی مانند جنرال موتورز، استلانتیس و فورد در حال حاضر برای تامین لیتیوم از دریای سالتون با یکدیگر همکاری می‌کنند که نشان دهنده اعتماد این صنعت به پتانسیل این منطقه است.
با وجود عدم قطعیت‌ها، رویای آینده‌ای با انرژی پاک، انگیزه قدرتمندی برای ادامه تلاش‌ها در این راستاست.
این گزارش توسط دفتر فناوری‌های زمین‌گرمایی(GTO) که بخشی از مجموعه تحقیقاتی وزارت انرژی آمریکاست که در زمینه استخراج لیتیوم از آب‌نمک‌های زمین گرمایی تحقیق می‌کند، تهیه شده است.
۵۸۵۸
