کشیدگی عضلانی، کشش ماهیچه یا حتی پارگی عضله به آسیب عضله یا تاندون های متصل به آن اشاره دارد و ممکن است در طول فعالیت‌های عادی روزانه، با بلند کردن ناگهانی وزنه‌های سنگین، در حین ورزش یا در حین انجام وظایف کاری اتفاق بیفتد.
برای بهبود عملکرد خود در حین انجام تمرینات ورزشی و تقویت عضلات خود می توانید از مکمل های متنوعی مانند مکمل بی سی ای ای و قرص آمینو وی 4600 شکلاتی کارن که در داروخانه آنلاین موجود هستند استفاده کنید.
آسیب عضلانی می تواند به شکل پارگی (قسمتی یا تمام) فیبرهای عضلانی و تاندون های متصل به عضله باشد. پارگی عضله همچنین می تواند به رگ های خونی کوچک آسیب برساند و باعث خونریزی موضعی یا کبودی و درد ناشی از تحریک انتهای عصبی در ناحیه شود.
علائم کشیدگی عضلانی
علائم کشیدگی عضلات عبارتند از:
- تورم، کبودی یا قرمزی ناشی از آسیب
- درد در هنگام استراحت
- درد هنگام استفاده از عضله خاص یا مفصل مربوط به آن عضله
- ضعف عضله یا تاندون ها
- عدم توانایی در استفاده از عضله
چه زمانی باید به دنبال مراقبت های پزشکی بود
اگر آسیب عضلانی قابل توجهی دارید (یا اگر درمان های خانگی در عرض 24 ساعت تسکین بخش نیست)، با پزشک خود تماس بگیرید.
اگر با جراحت صدای “ترک” شنیدید، نمی توانید راه بروید، یا تورم، درد، تب یا بریدگی های باز وجود داشت، باید در بخش اورژانس بیمارستان معاینه شوید.
معاینات و تست ها
پزشک سابقه پزشکی را می گیرد و معاینه فیزیکی انجام می دهد. در طول معاینه، تعیین اینکه آیا عضله به طور جزئی یا کامل پاره شده است، مهم است زیرا می‌تواند شامل فرآیند بهبودی بسیار طولانی‌تر، جراحی احتمالی و بهبودی پیچیده‌تر باشد.
اشعه ایکس یا آزمایشات آزمایشگاهی اغلب ضروری نیستند، مگر اینکه سابقه ضربه یا شواهدی از عفونت وجود داشته باشد.
درمان فشار عضلانی خودمراقبتی در خانه
میزان تورم یا خونریزی موضعی در عضله (از رگ‌های خونی پاره شده) را می‌توان با استفاده از کمپرس یخ و نگه داشتن عضله تحت فشار در حالت کشیده کنترل کرد. هنگامی که تورم کاهش یافته است، می توان گرما را اعمال کرد. با این حال، استفاده زودهنگام از گرما می تواند تورم و درد را افزایش دهد.
توجه: یخ یا گرما نباید روی پوست برهنه اعمال شود. همیشه از یک پوشش محافظ مانند حوله بین یخ یا گرما و پوست استفاده کنید.
- داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDS) مانند ناپروکسن یا ایبوپروفن را برای کاهش درد و بهبود توانایی حرکت خود مصرف کنید. اگر بیماری کلیوی یا سابقه خونریزی گوارشی دارید یا اگر از داروهای رقیق کننده خون مانند کومادین استفاده می کنید، بدون مشورت با پزشک خود، از مصرف NSAIDs خودداری کنید. در این صورت، مصرف استامینوفن بی خطرتر است که به کاهش درد کمک می کند اما التهاب را کاهش نمی دهد.
- محافظت، استراحت، یخ، فشرده سازی، و ارتفاع (معروف به فرمول PRICE) می تواند به عضله آسیب دیده کمک کند.
- عضله تحت فشار را از آسیب بیشتر محافظت کنید.
- به عضله تحت فشار استراحت دهید. از فعالیت هایی که باعث ایجاد فشار و سایر فعالیت هایی که دردناک هستند خودداری کنید.
- از یخ روی ناحیه عضلانی استفاده کنید (هر ساعت 20 دقیقه در حالت بیداری). یخ یک ضد التهاب و مسکن بسیار موثر است. بسته های یخ کوچک، مانند بسته های سبزیجات یخ زده یا آب منجمد می تواند به کاهش التهاب کمک کند.
- فشرده سازی را می توان به آرامی با یک بانداژ الاستیک اعمال کرد که هم از عضله می تواند حمایت کند و هم تورم را کاهش دهد. محکم نپیچید.
- برای کاهش تورم، ناحیه آسیب دیده را بالا ببرید. برای مثال، در حالت نشسته، ماهیچه‌های کشیده شده ساق پای خود را بالا نگه دارید.
- فعالیت هایی که درد عضلانی را افزایش می دهند یا قسمت آسیب دیده بدن را تحت تأثیر قرار می دهند، تا زمانی که درد به طور قابل توجهی بهبود نیابد، توصیه نمی شود.
درمان پزشکی
درمان دارویی مشابه درمان خانگی است. با این حال، پزشک همچنین می‌تواند میزان آسیب عضلانی و تاندون و اینکه آیا عصا یا بریس برای بهبودی لازم است را تعیین کند. پزشک همچنین می‌تواند تعیین کند که آیا باید فعالیت خود را محدود کنید یا روزهای کاری را مرخصی بگیرید و آیا تمرینات توانبخشی یا فیزیوتراپی برای کمک به بهبودی شما مورد نیاز است یا خیر.
گام های بعدی پیشگیری
- با انجام حرکات کششی روزانه به جلوگیری از آسیب کمک کنید.
- با مشورت پزشک یک برنامه ورزشی را شروع کنید.
- بعد از ورزش حرکات کششی انجام دهید.
- قبل از ورزش های شدید، یک روال گرم کردن را ایجاد کنید، مانند دویدن آرام در محل برای چند دقیقه.