امروزه با اینکه صنعت رباتیک و هوش مصنوعی به پیشرفت شایان و شگفت‌آوری دست پیدا کرده اند، هنوزهم برخی مسائل به ظاهر ساده وجود دارند که مهندسان را وارد سردرگمی‌های فراوان کرده‌اند. امروزه که انسان قادر است برای هر جسم زنده‌ای یک نمونه شبیه‌سازی شده رباتیک بسازد، اما در بازسازی برخی اجسام خلقت ناکام مانده است. از نمونه این اجسام دست انسان می‌باشد.
با اینکه در ظاهر ساخت یک دست رباتیک با در نظر گرفتن استخوان‌ها و مفاصل موجود در آن کاری آسان به نظر می‌رسد، اما مهندسان دانشگاه هاروارد برای ساخت چنین رباتی ناکام مانده‌اند و به سراغ ایده‌های کاملا متفاوتی برای داشتن یک خروجی یکسان رفته‌اند.
دست انسان، معمای سخت
گویا ساخت یک نمونه رباتیک از دست انسان با در نظر گرفتن آناتومی و استخوان‌بندی دست کاری آسان به نظر می‌آید، اما این تمام ماجرا نیست. دست انسان به گونه‌ای می‌باشد که به آسانی می‌تواند خود را با هر جسمی تطبیق دهد و اقدام به گرفتن و بلند کردن آن بکند، کاری که دست‌های رباتیک پیش از این نتوانسته‌اند مانند آن عمل کنند. دست‌های رباتیک در برداشتن و گذاشتن هر نوع شکلی که انسان قادر به انجام آن است نمی‌باشد. برای مثال، یک دست رباتیک در برداشت یک حلقه آهنی که باید به وسیله حلقه کردن انگشت‌ها برداشته شود ناتوان است.
روش مهندسان دانشگاه هاروارد
مهندسین دانشگاه هاروارد به این نتیجه رسیده‌اند که این یک ضرورت نیست که حتما دست رباتیک ظاهر و شکلی کاملا شبیه به دست واقعی انسان داشته باشد و این ویژگی به تنهایی باعث عملکرد یکسان دست رباتیک با دست واقعی نمی‌شود. از آنجا که دست انسان یک جسم و ساخته طبیعی می‌باشد، مهندسان به سراغ بهره‌برداری و ایده‌یابی با دیگر جانوران طبیعت رفته‌اند.
مهندسان با ایده گرفتن از آناتومی بدن یک اختاپوس موفق شده‌اند به عملکردی شبیه به عملکرد دست انسان راه پیدا کنند که دقیقا مانند دست واقعی قادر به برداشتن تمامی اشکال و تطبیق‌پذیری خود با آن‌ها می‌باشد.
ربات ساخته شده در هاروارد ظاهری کاملا شبیه به اختاپوس دارد که عملکرد دست را بازسازی می‌کند. در این ربات از شاخک‌های پلاستیکی توخالی استفاده شده است که برای رسیدن به نتیجه مورد نظر، نیاز است که ضخامت یک سمت آن با سمت دیگر متفاوت باشد. سپس به وسیله فشار و ورود هوا به این لوله‌ها که در اول صاف بنظر می‌رسند، شروع به چرخیدن و شکل‌گیری می‌کنند.
نقص‌های ربات هاروارد
مانند هر نوع ابداعی که در مراحل ابتدایی خود دارای مشکلاتی می‌باشد، ربات هاروارد دارای نقص‌هایی می‌باشد که تولید انبوه آن را مستلزم رفع آن‌ها توسط مهندسان می‌کند. یکی از نقص‌های مشکل ربات هاروارد، رندوم بودن و اتفاقی بودن چرخش و حرکات شاخک‌ها می‌باشد. در عملکرد این ربات به دلیل اینکه تعداد شاخک‌ها بسیار است، احتمال اینکه چند شاخک در مسیر درست گرفتن شکل موردنظر بچرخند بالا می‌رود، اما احتمال اینکه هیچ کدام از شاخک‌ها در مسیر درست قرار نگیرند وجود دارد. از جهت دیگر، هیچ کدام از شاخک‌ها به تنهایی قادر به بلند کردن جسم نخواهند بود و این تنها مستلزم این است که چندین شاخک به دور جسم بچرخند.
در این میان کمبود یک سیستم تشخیص هوش مصنوعی حس می‌شود که بتواند به خوبی تشخیص دهد که کدام شاخک در کدام جهت شروع به حرکت کند تا با پردازش و برسی شکل موردنظر، حرکت حساب شده‌ای انجام گیرد.
برای دانلود ویدئوهای علمی و فناوری از یوتیوب، از این پست دیدن کنید ومیتوانید با انواع یوتیوب دانلودر نسبت به دانلود ویدیوهای آموزشی اقدام نمایید