در مجموع پنج تصویر منتشر شده است که «ژان چارلز کویلاندر»، دانشمند پروژه اقلیدس از آن‌ها به‌عنوان «مجموعه‌ای از اجرام باغ وحش کهکشانی از نظر تنوع، رنگ و شکل» توصیف کرده است.
تصاویر تلسکوپ فضایی اقلیدس
اولین تصویر سحابی سر اسب را نشان می‌دهد که در آن به نظر می‌رسد یک اسب قرمز غول پیکر سر خود را در پس زمینه‌ای از ستارگان در حال چرخش بالا آورده است. جرم شبیه به سر این سحابی در واقع ابرهای تیره‌ای هستند که در مقابل تابش فرابنفش «سیگما شکارچی» قرار گرفته‌اند، ستاره‌ای شرقی که در کمربند صورت فلکی شکارچی قرار دارد. سحابی سر اسب که همچنین با نام برنارد B33 نیز شناخته می‌شود، 1375 سال نوری از ما فاصله دارد.
در فاصله 7800 سال نوری از ما (اما همچنان درون کهکشان راه شیری) مجموعه‌ای از صدها هزار ستاره وجود دارد که توسط جاذبه به یکدیگر متصل شده‌اند. این خوشه ستاره‌ای کروی NGC 6397 نام دارد که تصویر بالا آن را نشان می‌دهد.
همانطور که دانشمندان توضیح می‌دهند، تاکنون هیچ تلسکوپ دیگری به جز اقلیدس موفق نشده تا کل خوشه را رصد کند. آن‌ها امیدوار هستند که با کمک تلسکوپ اقلیدس بتوانند ستارگانی که از پس چنین خوشه‌های کروی در کهکشان ما حرکت می‌کنند را شناسایی کنند.
تصویر بعدی یک کهکشان کوتوله نامنظم با نام NGC 6822 را نشان می‌دهد که حدود 1.6 میلیارد سال نوری از زمین فاصله دارد. همچنین در حالی که تلسکوپ فضایی جیمز وب نیز قبلاً تصویری از آن را به اشتراک گذاشته است، اما اقلیدس اولین تلسکوپی است که کل کهکشان را تنها در یک ساعت رصد کرده است.
کهکشان مارپیچی IC 342 که در تصویر بالا قابل مشاهده است، پشت دیسک کهکشان راه شیری ما قرار دارد. به همین دلیل تشخیص آن توسط تلسکوپ‌ها بسیار دشوار است و دانشمندان لقب «کهکشان پنهان» را به آن داده‌اند. این کهکشان حداقل از نظر کهکشانی به ما نزدیک است و حدود 11 میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد.
در نهایت، آخرین تصویر خوشه برساووش را نشان می‌دهد که دانشمندان ESA از این تصویر به‌عنوان «انقلابی در عرصه نجوم» یاد کرده‌اند. خوشه برساووش که 240 میلیون سال نوری از ما فاصله دارد، شامل هزاران کهکشان می‌شود.
۵۸۵۸
