امیرمسعود عابدین: تام‌کت در اواخر دهه ۱۹۵۰ متولد شد. این پلتفرم جدید می‌بایست دو قابلیت عملیاتی، هم به عنوان بمب‌افکن و هم به عنوان رهگیر را داشته باشد. در نهایت، قرارداد ساخت نمونه اولیه اف-۱۴ به شرکت هواپیماسازی نورثروپ گرومن اعطا شد که منجر به تولید یک جنگنده هوا به هوا با توان رسیدن به سرعتی بیش از ۲.۲ ماخ گردید.
از نظر توان حمل سلاح، تام‌کت برای کارایی مرگبار طراحی شده بود. هر جت مجهز به یک توپ ۲۰ میلی‌متری M۶۱A-۱ ولکان جنرال الکتریک با ۶۷۵ گلوله مهمات بود. این جنگنده همچنین دارای هشت جایگاه حمل سلاح برای حمل موشک‌های هوا به هوا با برد کوتاه، متوسط و بلند مانند AIM-۹، Aim-۵۴ و AIM-۷ بود. علاوه بر این، این جت قادر به حمل سلاح‌های هوا به زمین مانند بمب‌های خوشه‌ای سی‌بی‌یو و راک‌آی است.
ایران چگونه به پلتفرم اف-۱۴ دست یافت؟
با توجه به قابلیت‌های فوق‌العاده‌اش، تام‌کت به محض معرفی، به یک هواپیمای مورد تقاضا تبدیل شد. این جنگنده به ویژه برای خلبانان ایرانی ایده‌آل بود، چرا که می‌توانست به طور مؤثری با جنگنده‌های میگ-۲۵ فاکس‌بت ساخت شوروی به چالش کشیده شود که در دهه ۱۹۷۰ بر فراز خاک ایران پرواز می‌کردند. در نهایت در اوایل انقلاب اسلامی و پیش از سقوط شاه، ۷۹ فروند جنگنده عملیاتی تام‌کت به ایران تحویل داده شد.
پس از سقوط شاه، ایالات متحده به دنبال قطع کردن ناوگان هوایی جمهوری اسلامی بود. ناوگان تام‌کت‌های ایران برای اینکه در دنیای مدرن هوانوردی همچنان کارآمد باشند، در طول سال‌ها دستخوش تغییرات و به‌روزرسانی شده‌اند. ایران در طول سال‌ها توانسته با مهندسی معکوس قطعات بدنه هواپیما و دسترسی به سایر قطعات، بر این موانع ایجاد شده توسط واشنگتن غلبه کند.
این جنگنده افسانه‌ای و قدرتمند آمریکایی در آخرین سال‌های حضور خود در ناوگان ایالات‌متحده، تغییر کاربری داده و تبدیل به سلاحی ویژه شد. F-۱۴B Bombcat به‌عنوان یک نسخه اصلاح‌شده، مجهز به سیستم‌های اویونیک پیشرفته و سیستم LANTIRN (سامانه جستجوگر ارتفاع پایین و سامانه هدف‌گیر فروسرخ در شب) شد که امکان تحویل مهمات با هدایت دقیق را فراهم می‌کرد. علیرغم قابلیت‌های پیشرفته، عمر مفید بمب کت کوتاه بود و آخرین مأموریت‌های آن قبل از بازنشستگی در سال ۲۰۰۶ در یوگسلاوی و خاورمیانه انجام شد.
منبع: nationalinterest
۳۲۲
